qartımış

f. sif.

1. Qocalmış.

2. məc. Təzəliyini, təravətini itirmiş, köhnəlmiş (insan, heyvan, bitki haqqında). Qədir . . fikirləşdi ki, Mirzə qəribə adamdı, atasından o boyda evi yerlə-yeksan olub, yurdu dağılıb, onun dərdini çəkmir, bir qartımış ağac hayındadı. . . İ. Məlikzadə.